Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod equidem non reprehendo; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Duo Reges: constructio interrete. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus.

Tenere autem virtutes eas ipsas, quarum modo feci mentionem,
nemo poterit, nisi statuerit nihil esse, quod intersit aut
differat aliud ab alio, praeter honesta et turpia.

Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Bork: At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Bork: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Recte, inquit, intellegis.: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Sint modo partes vitae beatae. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.